ماهیت کلی شرکت های سرمایه گذاری

ماهیت کلی شرکت های سرمایه گذاری

شرکتها سرمایه گذاری در همه جای دنیا وجود دارند. درآمریکای شمالی حقوق بازنشستگی به صورت مشخص وجود ندارد و کمپانی هایی هم که برای افراد میخواهند حقوق بازنشستگی در نظر بگیرند برای آنها در همین شرکتهای سرمایه گذاری پول میگذارند. اسامی این شرکتها کاملا مشخص است و سودی هم که میدهند کاملا مشخص است. این شرکتها هیچ گونه سود تضمین شده ندارند و سودی که میدهند بسته به بازار دارد که حدودا زیر 10 درصد است و گاهی مثل الان که اوضاع بازار بورس خراب است منفی است و خیلی ها هم پولشان را از دست داده اند. الان در امریکا همه سرمایه گذارها ضرر میکنند چون حتی یک بازار بورس هم نیست که شاخص اش به طور کلی در طی یک ماه بالا برود. اگر کسی در این بازار سرمایه اش را حفظ کند، برده است. مثلا چندی پیش یک نفر در امریکا توانسته بود ضرر نکند و یک کم (در حد 10 درصد در سال ) سود کرده بود که شبکه های تلویزیونی مثل CNN و FoxNews و حتی Wall Street Journal با او صحبت کرده بودند و در اخبار بود. با این حال خیلی جالب است که میبینیم بعضی از این شرکتها که ادعا میکنند که با سرمایه گذاری سالی 360 درصد سود پرداخت میکنند که ماهی 30 درصد است هیچ گونه خبری در مورد آنها منتشر نمیشود. من بحثم را در مورد شرکتهای دروغین اینوست با یک توضیح و یک سوال آغاز میکنم: 10 درصد از پول من به معرف من پرداخت میشود و شرکت 90 درصد آنرا میگیرد، ولیکن سود من بر اساس همه پول است، پس باید درصد سود از 30 درصد بیشتر باشد. به علاوه هزینه های شرکت و سود خود شرکت هم در شرکتها معمولی سرمایه گذاری تا 20 درصد سود پرداختی میرسد چون کسی که این قدرت را داشته باشد که در بازار های ثابت غربی که سود بانکی در کشور کانادا در حال حاضر 1 درصد در سال است بتواند به مشتری 360 درصد در سال سود بدهد، باید حقوق بالایی داشته باشد که این جدای از هزینه خرید و فروش سهام است. به طور معمول در سودی که به شما پرداخت میشود 10 تا 20 درصد کمتر از سود واقعی است که شرکت کرده است. پس با این حسابها، من به 360 درصد 10 درصد اضافه میکنم چون 90 درصد پول دارد کار میکند، که البته یک کم نا صحیح است ولیکن زیاد فرقی در نتیجه نمیکند. نتیجه میشود 396 درصد. حالا این عدد را 20 درصد زیاد میکنیم چون مسلما شرکتی با این هزینه های زیاد برای تحلیل گرانی که در دهها رشته فوق تخصصی سرمایه گذاری باید این مقدار را نگه دارد که هم هزینه کارمندانش را بدهد و هم اندکی سود کند. 20 درصد بر روی 396 میشود 2/79 که وقتی به 396 اضافه شود میشود 475.2  ، در نظر داشته باشید که روش آنها پرداخت ماهانه دارد. به این معنی که در بانکداری بین پرداخت ماهانه و پرداخت سالانه فرق دارد. 100 درصد با پرداخت ماهانه معادل 161 درصد با پرداخت سالانه است. چون با پرداخت ماهانه به این معنی است که در پایان هر ماه سود شما حساب میشود و آن مبلغ به اصلا پول شما اضافه میشود و دوباره 100 درصد سالانه بر اساس سرمایه زیاد شده حساب میشود (برای 1 ماه بعد). در 100 درصد با پرداخت سالانه در پایان سال، اصل سرمایه ضربدر 100 درصد میشود و میشود مقدار سود شما و بعلاوه اصل سرمایه میشود بازگشتی شما. اگر شما 6 ماه پولتان را بگذارید مبلغ سود تقسیم بر 2 میشود (برای 1 سال حساب میشود و تقسیم بر 2 میشود). و این در بانکداری متفاوت است از اینکه شما پولتان را 6 ماه با پرداخت ماهانه در بانک بگذارید ( لزوما به شما پرداخت نمیشود و یک اصطلاح است که نشان میدهد که سود را برای شما چگونه محاسبه کرده اند. سوال اینجاست که چرا این شرکت اینقدر به خودش زحمت میدهد که مشتری جلب کند و بعدش از این 475 درصد سود 396 درصد آنرا به افراد دیگر بدهد در حالی که اگر خودش فقط 100 دلار در روز اول سرمایه گذاری کرده بود که در امریکا پول آنقدر زیادی نیست و آنرا دست نمیزد در پایان سال چهارم 900 میلیون دلار سرمایه داشت! این شرکت ها اصلا به پول کسی نیاز ندارند، بلکه میتوانند از 100 دلار ناقابل که در جیب هر گدای امریکایی پیدا میشود در عرض 2 سال 300 هزار دلار و در عرض 4 سال 900 میلیون دلار سرمایه تولید کنند. پس چرا این همه فرصت را با بقیه تقسیم کنند. چرا اینقدر هزینه و این قدر مشکلات برای خودشان درست کنند. اگر فقط از والدینشان میخواستند که یک پولی برا شروع کار به آنها بدهند بیشتر از 20 هزار تا جور میشد و آنوقت آنرانگه میداشتند و تا یک سال دیگرمیلیاردها پول داشت. این شرکتها میتوانستند با پول بسیار کمی این کار را خودشان شروع کنند و الان میلیاردر باشند. نمونه این افراد در امریکا زیاد است . مثل میلیاردری به اسم Warren Buffett و یا Donald Trump. چرا این پول را از بقیه افراد میگیرند؟ البته جواب واضح است. چون چنین درآمدی غیر ممکن است و آنها شرکتهای هرمی هستند. آنها پول افراد را میگیرند و بین بقیه تقسیم میکنند. یک سوال دیگر: وقتی که بانکهای کانادا و امریکا بهره هایی زیر 2 درصد دارند، چرا مردم آن کشور ها در این بیزنس های خوب که در کشور خودشان هم دفتر دارند هیچ پولی نمیگذارند؟ باز هم جواب واضح است.  البته نکات دیگری هم قابل توجه هستند. 1- اگر شما به سایت www.alexa.com بروید میبینید که اکثر بازدید کننده های آن سایتها از ایران هستند. در جواب این مورد بعضی به دروغ میگویند که اگر زیر 100 هزار کلیک باشد این سایت نشان نمیدهد که دروغ محض است. 2- بعضی از آنها یک شماره موبایل در نیویورک داده اند با آدرس یک دفتر معتبر که مال شرکت دیگری است. مسلما کسی هم نیست که به تلفنها جواب بدهد! این بیشترین کاری است که کسانی که شرکت fsg را درست کرده اند توانسته اند بکنند. بقیه شرکتها حتی شماره تلفن هم ندارند. مثلا در همین شرکت fsg کلی اشکال گرامر انگلیسی وجود دارد. جدای از آن جوابهای بی ربطی که در قسمتهای مختلف آن گذاشته شده استو مسلما شماره تماس در باربوداس نداردچون آقای فلانی   در ایران احتمالا کسی را در باربوداس ندارد ولیکن مثلا پسر خاله اش در واشنگتن یا لوس آنجلس بوده و بهش گفته که من یک خط تلفن نیویورک برات از اینجا میگیرم و کسی هم نمیتواند چک کند که موبایل است یا نه چون امریکا شماره موبایل جدا مثل ایران ندارد. که همین موضوع شاهد دیگری بر این است که این شرکتها تقلبی هستند. یعنی حتی در این کشورهاهم ثبت نشده اند. دلیل اینکه این کشورها انتخاب شده اند این است که این کشورها هم خیلی دور هستند و هم اینکه چون عقب افتاده هستند سیستم کامپیوتری دولتی برای چک کردن اینکه واقعا این شرکت وجود دارد، وجود ندارد. مثلا شما در ایران خودمان میتوانید به سایت روزنامه رسمی بروید وچک کنید که یک شرکت کی ثبت شده است، اعضای هیات مدیره آن چه کسانی هستند، چقدر سرمایه دارد و غیره. این موضوع مسلما برای کشور عقب افتاده ای مثل جمهوری دامینیکن و یا باربوداس خب صدق نمیکند. در ضمن، اگر شرکتی بخواهد در آمریکا در بورس سرمایه گذاری کند حتما باید تاییدیه های لازم را بگیرد وگرنه اصلا به آن اجازه نمیدهند که پول مردم را بگیرد و ازجانب آنها سرمایه گذاری کند. 3- این سودها کلا در حالت عادی غیر قابل دسترسی هستند و در خیلی از وبلاگها هم این قضیه اثبات شده است که هیچ جا نمیتواند اینقدر سود تولید کند. اصلا هیچ کار اقتصادی نیست که بصورت مستمر بتواند به صورت تضمین شده سود بالا بدهد. سود دهی پولها به صورت بالا و پایین است و روز خوب و بد دارد و اگر متوسط را 400 درصد در سال بگیریم، این شرکت باید بعضی از وقتها حدود 900 درصد سود کند . همه این سیستم ها با یک تکنیک بسیار ساده عمل میکنند: پول شما را به صورت ای پوینت به شما میدهند و فقط با ثبت یک نفر دیگر میتوانید آنرا نقد کنید. به این ترتیب این شرکتها هر قانونی که بگذارند ضرر نمیکنند چون هیچ پولی به خارج پرداخت نمیکنند. روش اصلی پرداخت پورسانت آنها به صورت پول داخل سایت است. بعضی از آنها که یک کم جرات دارند گقته اند که شما میتوانید به اسم خودتان در یکی از بانکهای خارجی حساب باز کنید و آنها به آن واریز میکنند که همانطور که میدانید اکثر کاربران آنها نمی دانند که در زمینه میتوانند از کجا کمک بگیرند و فقط یک راه میماند و آن هم ورودی گرفتن است. البته کسانی که این شرکتها را درست کرده اند مسلما آگاهی داشته اند که در ایران اکثرا" نمیتوانند از روش بانکی استفاده کنند و برای همین هم این قانون را گذاشته اند، و البته همیشه یکی دو نفری هستند که شهادت بدهند! که آنها پول را در خارج نقد کرده اند(معمولا پسر خاله شان یا دوست فامیلیشان ) خب پس مشکلی از این بابت هم نمیماند. پس به همه میگویند که شما میتوانید پول را در خارج هم نقد کنید ولیکن این یک دروغ بزرگ است و تنها راه نقد کردن آن این است که یک نفر دیگر ثبت نام شود. پس این شرکتها در هیچ حالتی پولی به بیرون پرداخت نمیکنند و این مشتری ها هستند که باید به دنبال پولشان بدوند. نکته ای که در اینجا مورد بحث من است این است که به دلیل اینکه اخلاقیات در ایران به شدت پایین آمده است خیلی از افراد میگویند که «ما که پول در آورده ایم، دیگه به ما ربطی نداره که چه جوری داره سود میده!» که این منطق از نظر اخلاقی مردود هست. این حرف که ما که پول در آوریم بیشتر از جاتب افرادی مطرح میشه که در بالای هرم هستند و در هر شرکتی هر فردی میتونه این حرف رو بزنه. فردی را میشناسم که از افرادی بوده که در ابتدای کار انتشارات فکر روز کار را با این شرکت شروع کرده و هم اکنون تعادل بالایی در این شرکت دارد میتونه بگه که این سیستم به من خوب پول میده! ولی مهم اینه که آیا این سیستم به افرادی که تازه وارد شده اند هم خوب پول میدهد؟ افرادی که 4 سال دیگر وارد میشوند چطور؟ شرکتهای هرمی یک نقطه شکست دارند. افرادی که به راحتی میگویند که ما که پول درآورده ایم باید بدانند که پولشان را از افراد دیگر گرفته اند و آن هم به مبلغ زیاد و به امید درآمد. مثلا فردی که وارد شده است 20 میلیون تومان پول داده است و باید 40 میلیون تومان سرمایه بیاورد که پولش را در بیاورد (چون باید ای پوینت هایش را نقد کند). این 40 میلیون تومان هم همین را میخواهد، پس دقیقا هر جا که این عدد آنقدر زیاد شود که افراد نتوانند کسی را بیاورند، پولشان نقد نمیشود و شکایتها شروع میشود و آنوقت است که دیگر کسی به طور حتم وارد نمیشود و همه از هم شکایت میکنند آنجا کسی که مثلا 10 میلیون گذاشته و میخواسته 20 میلیون بدست بیاره به یکی از سه سرنوشت زیر دچار میشه: یا اینکه پولش نقد نشده که باید بره از دست کسانی که پولش رو گرفته اند شکایت کنه. جالب اینجاست که همین آدم که امروز شاکی میشه دیروز میخواسته با اعتقاد 10 نفر رو وارد کنه ولی امروز میاد و اشک تمساح میریزه و میگه که من به خدا نمیدومستم و این یارو گولم زد. دومین راه ایه که پولش پورسانت شده ولیکن به صورت ای پوینت که چند ایرانی مبتکر در وب سایت تقلبی شان به او داده اند و دیگر قابل فروش نیست، و همه پولش را باخته است. حالت سوم این است که نقد کرده باشد یعنی اینکه پول چند نفر دیگر را گرفته است که بایدجواب شکایت آنها را بدهد. رییس جمهور سابق آمریکا از کار بازاریابیشبکه ای تمجید میکند ولیکن همکار اینوست کار ها را آقای برنارد مادوف در آمریکا به خاطر کار مشابهش به 150 سال زندان بدون حق د اد خواست مجددمحکوم میشود. شرکتهای بسیار زیادی در زمینه سرمایه گذاری وجود دارند ولیکن هیچ کدام از آنها از پول مشتری ها به معرف ها نمیدهند! این کار غیر قانونی است. در ضمن شرکتهای تحت عنوان Mutual Funds که بعضی از اینها ادعا میکنند که جزو آنها هستند باید به افراد بابت پولی که سرمایه گذاری میکنند حتما یک رسید معتبر بدهند و البته این شرکتها شرکتهای بزرگی هستند که در اخبار و یا در جاهای متفاوت اسم آنها را به کرات شنیده اید و در امریکا و کانادا یا انگلیس ثبت شده اند. این سیستم علنا هرمی است و فقط در ایران که به دلیل تحریمهای امریکا هیچ گونه فعالیت بانکهای امریکایی در ایران انجام نمیشود و به همین دلیل افراد عادی نمیتوانند چک کنند که آنها دروغ میگویند ادامه پیدا میکند. همانطور که قبلا هم گفته شد اکثر ترافیک سایتهای آنها از ایران است. مشتری های شرکت های اینوست را بیشتر افرادی تشکیل میدهند که ذاتا روشهای آسان پول بدست آوردن و اینگونه سر کار رفتن و غصه خوردن را دوست دارند ؟چرا که برای خلاص شدن از دست شاکیان قبلی سریع کار در یک سایت جدید را شروع می کنند . کار اینوست مارکتینگ قابلیت گسترش به خارج از کشور را ندارد به دلیل اینکه کار این افراد هرمی و کلاهبرداری است نمیتوانند در هیچ جای دیگر دنیا فعالیت کنند. به این ترتیب نه تنها فعالیتشان محدود به مدت زمان خاصی است چون مسلما پس از مدت کوتاهی سیستم کاریشان متوقف میشود و آنها باید درگیر مشکلات عدیده ناشی از آن شوند، بلکه از نظر جغرافیایی هم به شدت محدود به ایران است. آنها حتی نمیتوانند یک سازمان منسجم را در یک کشور دیگر بوجود بیاورند چون دروغ آنها در همان مرحله اول در می آید. آنها حتی حساب بانکی ندارند و اگر کسی بخواهدبه حساب آنها پول بریزد نمیتواند. چون این کار یک بازه زمانی 2 تا 4 سال خودش را نشان میدهد ( البته بستگی به نحوه مدیریت هم دارد که اگه سود پلن و ماهیانه را کاهش دهد،سایت بیشتر عمر می کند را نباید فراموش کرد) اگر هم سود کنید برای مدت کوتاهی است است و شما سود زیادی نمیکنید چون بعد از به مشکل خوردن سایت چند برابرش را برای تو زندان نرفتن باید خرج کنید( یکی از دوستانی که بعد از این ماجرا صمیمی شدیم در شرکت تلاش گستر تجارت مشغول به فعالیت بود بعد از گوش ندادن به حرفام و انجام فعالیت در آن شرکت در حالی که بقول خودش در اوج بود بعد از گذاشته شدن ضریب برای انتقال و بعد از بسته شدن کراس لاین ها و ایجاد شاکیان متعدد همه زندگیش را فروخت تا آبرویش حفظ شود ، اما هنوزبعد از گذشت 2 سال نتوانسته است که جوابگوی اکثر شاکیان باشد اینکار به هیچ عنوان عاقبت خیر ندارد. (( آدمی که خوابه را می شود بیدار کرد ولی کسی که خودش را بخواب زده هرگز ))