زندگی نامه غاصب فدک

زندگی نامه غاصب فدک

صهاک کنیز حبشی عبدالمطلب بود که بعضی از شتران اورا می چراند و چون بد کاره و فاحشه بود روزی غلامی به نام نفیل با نضله بن هاشم و هشت نفر دیگر در چراگاه به صهاک رسیدند و به اوطمع کردند.

بعد از مدتی(از ۱۰نفر و صهاک) پسری به دنیا امد. صهاک او را خطاب (پدر عمر) نام نهاد و اغلب نزد بادیه نشینان بود به حد رشد و بلوغ رسید.

روزی خطاب با مادر بدکاره اش(صهاک) جمع می شوند و صهاک از فرزندش خطاب حامله گشت و دختر زایید و او را در قنداقه ای پشمی پیچید و در مزبله ای انداخت. هاشم بن مغیره بن ولید از انجا می گذشت که صدای ان دختر ناپاک زاده را شنید او را به خانه اورد و تربیتش نمود و وی را حنتمه نامید. پون به سر حد بلوغ رسید روزی خطاب(پدر نامشروعش) به او اظهار تمایل نمود و او را از هاشم بن مغیره خواستگاری کرد و بعد از ازدواج ان دو عمر بن خطاب(خلیفه) از انها به دنیاامد.

کسی که جد او دایی و پدرش بود و مادرش خواهر و عمه اش شایسته است که در روز غدیر کینه و بغض وصی بر دل گیرد و بیعت خود را بشکند.

ماخذ:

 علامه مجلسی،بحارالانوار،جلد۳۱،باب مطاعن،صفحه۹۹و۱۰۰

سلیم بن قیس هلایی،اسرار آل محمد،صفحه۲۳۷

مثالب الصاحبه(جلد دوم کتاب خطی مناقب ابن شهر آشوب)

امام حسین(ع)

هر که خدا را انگونه که باید پرستش و عبادت کند خدا بالاتر از آرزو و خواسته اش را به او می بخشد.

هر کس برای برادر دینی خود در کار نیک شتاب کند چون فردای آن روز رسد نتیجه آن را خواهد دید.

هر کس که دزست دارد مرگش به تاخیر افتد و روزیش زیاد شود پس باید صله رحم کند.

هر کس که خدا با دست از فرج و گشایشی برای مومن قرار دهد خداوند گرفتاری های دنیا و اخرت او را از او برطرف فرماید.

هر که امری را با نافرمانی خدا بطلبد آنچه امید دارد زودتر از دستش برود و از آنچه که حذر دارد زودتر به سرش آید.

استدراج و مهلت دهی خداوند سبحان به بنده اش این است که به او نعمت های فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از وی بگیرد.

هر که خشنودی خدا را با ناخوشنودی مردم بطلبد خداوند او را از امور مردم بی نیاز کند و هر کس که خشنودی مردم را با ناخشنودی خدا بجوید خداوند او را به مردم واگذاررد.

قوی ترین فرد در ایجاد ارتباط کسی است که با کسی که از او بریده ارتباط برقرار کند.

هر کس جامه شهرت به تن کند خدای تعالی در روز قیامت جامه ای از اتش بر وی بپوشاند.

بدانید که تنها با تحمل ناگواری هاست که خداوند آن مقامات ارجمند را به بندگان خود می بخشد.

بدانید احتیاجات مردم به سوی شما از نعمت های پروردگار است. آنها را به ستوه نیاورید که به غیر شما روی می اورند.

خدا توان کسی را نگرفت مگر آنکه طاعت خودش را از او برداشت و قدرت او را نگرفت جز آنکه تکلیف خود را از آنها برداشت.

ادب این است که از خانه بیرون آیی و با هیچ کس برخورد نکنی مگر انکه او را برتر از خود بینی.

راضی بودن به تقدیرات ناخوشایند از بالاترین درجات یقین است.

عقل جز از راه پیروی حق به کمال نمی رسد.

هرچند به اموال ثروتمندان افزوده شود حزن و گرفتاری از افزون خواهد شد.

هر گاه شنیدی شخصی در جستجوی آبروریزی مردم است سعی کن که او تو را نشناسد.

هر کس این پنج چیز را نداشته باشد از زندگی خود چندان بهره ای نبرده است: عقل/دین/ادب/شرم و خوش خلقی.

مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است.

بخیل کسی است که از سلام کردن بخل ورزد.

آنچه را طاقت نداری بر عهده مگیر.

رستگار نشدند جمعیتی که خشنودی مخلوق را به خشم خالق خریدند.

من مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمگران را جز رنج . شکنجه نمی دانم.

بپرهیزید از ظلم کردن به کسی که یاوری جز ذات پاک خدا ندارد.

آن کس که تورا دوست دارد تو را از فساد و انحراف نهی می کند و آن کسی که تو را دشمن دارد تو را مغرور می سازد.

کسی که سخاوت داشته باشد آقا گردد و کسی که بخل ورزد پست شود.

از کاری که باید در مورد آن عذرخواهی کرد دوری کن چرا که مومن نه بدی کند و نه عذرخواهی کند ولی منافق هر روز بد کند و معذرت طلبد.

همنشینی با گناه کاران موجب سرگردانی و آشفتگی و خطر گناه است.

نماز

رسول اکرم(ص): هر گاه بنده به نماز ایستد و فکر و دلش متوجه خدای تعالی باشد چون نماز را تمام کند را تمام کند همچون روزی باشد که از مادر متولد شده است.

امام صادق(ع): هیچ مومنی نیست که در نمازش روی دل به کند مگراین که خداوند نیز به از توجه کند و او را دوست بدارد و محبت دل های مومنان را متوجه او گرداند.

رسول اکرم(ص): تا زمانی که فرزند ادم بر نمازهای پنج گانه مواظبت کند شیطان از او وحشت دارد اما همین که انها را ضایع کرد بر وی دلیر می شود و او را در بلاهای سخت می افکند.

رسول اکرم(ص): هرکه از مرد یا زن مسلمانی غیبت کند خداوند متعال تا چهل شبانه روز نه نماز او را می پذیرد و نه روزه اش را مگر این که غیبت شونده او راببخشد.

رسول اکرم(ص): هر که دو رکعت نماز بگذارد و در آن دو رکعت به هیچ امری از امور دنیا فکر نکند خداوند گناهانش را می آمرزد.

امام سجاد(ع): از نماز بنده همان مقداری پذیرفته می شود که با توجه قلبی همراه باشد.

امام علی(ع): هر گاه مرد به نماز ایستد ابلیس از این که می بیند رحمت خدا او را پوشانده است حسودانه به وی می نگرد.

امام باقر(ع): نخستین چیزی که بنده برای آن حسابرسی می شود نماز است اگر پذیرفته شد سایر اعمالش هم پذیرفته می شود.

امام صادق(ع): هر گاه بنده نماز را به دقت بخواند و آن را پاس بدارد آن نماز به گونه ای سپید و پاکیزه به در گاه خدا بالا می رود و می گوید: مرا حفظ کردی خداوند تو را حفظ کند.

رسول اکرم(ص): هر گاه بنده دردل شب تار با سرور خود(خدا) خلوت کند و با او به راز و نیاز نپردازد خداوند دلش را نورانی گرداند.

امام صادق(ع): هر کار نیکی که بنده می کند در قران ثوابی برایش ذکر کرده است مگر نماز شب که از بس نزد خدا پر اهمیت است ثواب آن را معلوم نکرده است.

امام صادق(ع): آدمی گناهی میکند و بدان سبب از نماز شب محروم می شود تاثیر کار بد در صاحب آن سریع تر از تاثیر کارد در گوشت است.

امام علی(ع): فضیلت اول وقت نماز بر اخر وقت همچون فضیلت آخرت بر دنیا است.

رسول اکرم(ص): دزدترین دزدها کسی است که از نمازش دزدی کند یعنی واجبات آن را به طور کامل به جا نیاورد.

رسول اکرم(ص): خداوند نماز بنده ای را که دلش با بدنش حضور ندارد نمی پذیرد.

رسول اکرم(ص): نماز ستون دین است پس هر کس نماز خود را عمدا نخواند دین خود را ویران کرده است.

رسول اکرم(ص): میان مسلمان و کافر فاصله ای جز این نیست که نماز واجب را عمدا ترک کند یا از روی سبک شمردن آن را نخواند.

رسول اکرم(ص): چنان نماز بخوان که گویی اخرین نماز عمر توست.

امام باقر(ع): با حالت کسالت و خواب آلودگی به نماز نایست زیرا این ها از خصلت های نفاق است.

امام صادق(ع): کسی که زکات ندهد نمازش درست نیست.

امام صادق(ع): هرگز شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد.

امام صادق(ع): هر که به پدر و مادر خود گرچه به وی ستم کرده باشند با نگاه دشمنانه بنگرد خداوند نمازش را نمی پذیرد.

رسول اکرم(ص): روزگاری فرا می رسد که مردم در مساجد خود جمع می شوند و نماز می خوانند اما مومنی در میان آنها وجود ندارد.

امام صادق(ع): بعد از معرفت خدا هیچ چیز با نماز برابری نمی کند.

امام علی(ع): نماز دژی است در برابر یورش های شیطان.

امام علی(ع): نماز رحمت الهی را فرود می آورد.

رسول اکرم(ص): کسی که رکوع و سجود نماز را کامل به جا نیاورد نمازش نماز نیست.

 (میزان الحکمه جلد7)